Afife Jale ve Selahattin Pınar’a saygıyla…  

Türk tiyatrosunun efsane kadın oyuncusu Afife Jale, sahnede…

Bir hastane odası… Hayalleri elinden alınmış, yıpranmış ve yorgun bir kadın… İlk aşkı tiyatroya olan tutkusuyla nefes almış, ancak önüne engeller konulmuş, savaşçı kadın… Zor yılların ardından ikinci aşkı bestekâr Selahattin Pınar’a ve tiyatroya, kopamadığı bağımlılığı nedeniyle veda etmek zorunda olan bir çiy damlası…

“Burada boğuluyorum, tımarhane köşesinde ölmek istemiyorum. Ne yapın ne edin çıkarın beni buradan. Donuyorum, sırtıma giyecek bir gömleğim yok. Ben deli değilim ama olmak üzereyim. Beni buradan çıkarın da nereye atarsanız atın.”

Türk sanat tarihine altın harflerle yazılmış büyük isim Afife Jale…

Tek kişilik performansı ile oyuncu Aslı İktu, Afife’nin hastane odasındaki yalnızlığını, sıkışmış hayallerini, direnişlerini, hatıralarını, dayanılmaz ağrılarıyla ayakta kalma çabasını ve can yakan hikâyesini sahneye taşıyor.

“Beni acıyarak değil; düşünerek, severek, kucaklayarak hatırlayın. Tiyatro varsa, ben varım!” –Afife Jale

Yazan – Yöneten Cem Kenar
Oynayan Aslı İktu
Reji Asistanı Yağmur Ünal

Tek Perde