“Habeşistanlı bir gencin karısı Taranta Babu’ya yazdığı mektuplar oyunun ana eksenini oluştururken Nâzım Hikmet’in İtalyan arkadaşı ile kendi arasındaki kurgusal bağ ise görmeye değer ve şaşılası estetik bir dehanın göstergesidir…

“İnsan boyunda masklar ve gerçekçi dekorun içine yerleştirilen stilistik figürler oyunun göstermeci üslubunu perçinlemektedir…

“Faşizme karşı mücadelenin sadece kendi ülkesinde değil tüm dünyada önemini bilen şairimizin evrensel yanı oyunda kendini yoğunluklu olarak hissettirir ve yazar – yönetmenin ortak enternasyonalist tavrı oyun boyunca öne çıkarılır…

“Tek kişilik oyunlarda olabilecek belirgin sorunlar (çatışmanın ortaya çıkması sorunu, seyircinin sıkılma riski, stand up türüne kayış vb..) bu oyunda özel olarak irdelenmiş ve üstesinden gelinmeye çalışılmıştır…

“Dünyanın en büyük şairlerinden birinin destanını oyunlaştırmayı başardığımıza inanıyoruz… Nâzım’ın şiirinin o muhteşemliğiyle tiyatronun insanı içine alan coşkusunu izlemek isterseniz gelin oyunumuza. Aşkın vatanının olmadığını birlikte görelim, paylaşalım…”